Kraj De Volaille to próba przeniesienia własnych obserwacji (paradoksów, dziwactw, brzydoty, smrodów, stereotypów, lokalnej kultury osiedlowo- dzielnicowej, nawyków, przyzwyczajeń) w przestrzeń galerii. W tej sytuacji artysta jest obserwatorem – wojerystą, osobą, która notuje i usilnie stara się uchwycić absurdy i dziwne sytuacje, w których znajdują się rodacy.

Artystę zawsze intrygowali ludzie, których nie zna, wykraczający poza szeroko pojęte standardy kulturowo – estetyczne, środowiska w których żyją, miejsca w których się przemieszczają. Droga między parafią, a centrum handlowym, remiza strażacka, Manieczki, wyposażenie kabiny Tira, czy pani Donata z Żabki.

Taniec ducha był rytuałem, będącym wyrazem głębokiego kryzysu cywilizacyjnego Indian w Ameryce Północnej pod koniec XIX wieku, gdy cywilizacja zachodnia zdominowała życie Indian. Zakazany taniec wykonywano w nadziei na Wielką Przemianę, która miała być końcem obecnego świata. W beznadziei czasów tańczono wierząc, że los się odmieni. Taniec został skutecznie zabroniony, co wiązało się z haniebną eksterminacją ludności i wymarciem kolejnej kolebki cywilizacji. Był to jeden z wielu krzyków rozpaczy wobec rozprzestrzeniającej się fali okrucieństwa kapitalizmu.

Spektakl jest symbolicznym przywołaniem rytuału w obronie wymierających wartości. Jest to akt nadziei w czasach, gdy kolejny obrót koła historii wydaje się nie do zatrzymania. Każde pokolenie wymaga poświęceń i sztandarów wartości, które biją w rewolucyjnych sercach naiwnych idealistów. Spektakl inspirowany twórczością własną oraz Allena Ginsberga, Patti Smith, twórczością ludową wymierających cywilizacji i manifestami antykapitalistycznymi.

W przestrzeni BWA w Krośnie odbędzie się spotkanie z artystami Teatru Brama. Stanie się ono przestrzenią do dyskusji, opinii oraz wymiany poglądów pomiędzy widzami a twórcami spektaklu “Ghost Dance”.

Spis kobiet to spektakl – pułapka. Jej mechanizm tworzy się na naszych oczach, łapiemy się w nią sami, ulegając naszym przyzwyczajeniom w myśleniu o pracy i o kobietach. Tekst, na którym bazuje przedstawienie, powstał z rozmów i ze spotkań z kobietami pracującymi przy ul. 1 Maja w Lublinie. Na krótkim odcinku miasta, pomiędzy dworcem kolejowym a ruchliwym skrzyżowaniem, mieści się ponad siedemdziesiąt punktów usługowych i handlowych. Pracują w nich kobiety: młode, starsze, zadowolone, sfrustrowane – ich głosy układają się w niejednorodną opowieść o zmieniającej się Polsce, o pieniądzach, o codziennym radzeniu sobie, o aspiracjach, o dzieciach, mężczyznach, o społeczeństwie. W spektaklu wszystkie one zostaną postawione przed niezwykłym wyzwaniem i niezwykłą szansą. Która z nich ją wykorzysta?

Wystawa wieńcząca cykl spotkań „Warsztaty Decoupage” skierowany do mieszkańców Krosna, podczas których każdy krośnianin mógł za darmo poznać decoupage. Decoupage to unikalna technika zdobienia przy pomocy serwetek, papieru oraz specjalnie do tego celu stworzonych preparatów. Dają one niesamowite efekty i pozwalają przeobrazić zwykłe z pozoru przedmioty w prawdziwe „perełki”. Warsztaty to połączenie tradycyjnych metod decoupage z nowoczesnymi technikami i przedmiotami do zdobienia np. butelki, szkatułki, przedmioty drewniane i metalowe, lampki i kieliszki.

Wystawa jest finałem cyklu warsztatowego „Warsztaty Rękodzieła Artystycznego”, mieszkańcy miasta Krosna zgłębiali tajniki techniki makramy, mydlarstwa artystycznego oraz decoupage. Różnorodność jest słowem najlepiej opisującym zbiór stworzonych własnoręcznie „małych dzieł sztuki”.

„Latarnik” to elektryzujący kabaret muzyczny, którego scenariusz powstał na kanwie twórczości Henryka Sienkiewicza. W tajemniczym studio telewizyjno-radiowym pojawia się kandydat na nowego latarnika. Młodzi dziennikarze z miejsca ustanawiają go pracownikiem latarni, następnie pod jego wpływem wyruszają w podróż do Egiptu, gdzie władzę sprawuje… kot faraona. Twórcy spektaklu zadają pytanie – czy sienkiewiczowscy bohaterowie są jeszcze na tyle atrakcyjnymi postaciami, żeby nadal mogły one kształtować naszą świadomość? Uzupełnieniem spektaklu są pieśni Mieczysława Karłowicza i Stanisława Moniuszki, wykonywane na żywo.

Tadeusz Boy Żeleński był z wykształcenia lekarzem, ale starał się unikać praktyki, by po prostu nie szkodzić pacjentom. Medycyna zdecydowanie nie była jego powołaniem. Spełnienie znalazł w działaniu na innych polach: literatury (pisząc, tłumacząc, tworząc słynną Bibliotekę Boya, tocząc walkę o książki biograficzne), krytyki (teatralnej, ale i tej związanej z wytykaniem błędów innym spoza sceny, wchodzeniem w spory, jak ten słynny z profesorem piszącym o Mickiewiczu półprawdy lub zazdrosnym o sukcesy Irzykowskim) i edukacji szeroko rozumianej (z jednej strony pisał i działał na rzecz praw kobiet, świadomego macierzyństwa, a z drugiej wchodził w dyskusje na temat aborcji). Człowiek renesansu? Chaotyczny i pretensjonalny Krakus mieszkający w Warszawie? Beniaminek i zaciekły krytyk? Błazen czy król? Kim był Boy? I kim jest teraz?

Próba reanimacji aktora w endemicznym performerze. Spektakl kolażowo oparty jest na motywach „Dziennika panicznego” Rolanda Topora oraz tekstach własnych. Każda scena wyprowadza widza na paniczne manowce naszej narodowej tożsamości, oceany fobii, autoironicznie wytyka polskie przywary i słabości. Grabpwski rozprawia się również ze sobą, dumą patriotycznego frustrata, egocentrycznymi skłonnościami; szuka źródeł narodowych infekcji; ksenofobicznych lęków, niechęci do inności i ogólnego braku tolerancji. Na koniec serwuję lekcję „Bon ton”, wytyka widelcem brak zasad etykiety, kindersztuby i empatii ale nade wszystko gorzko-ironicznie biczuje nas i siebie wstydem.

To pierwsze tego rodzaju wydarzenie w Krośnie. Warsztaty mają na celu naoczne pokazanie uczestnikom, że gotowanie wcale nie musi być trudne, a wręcz przeciwnie- może być łatwe, szybkie i zdrowe. Pokaz gotowania połączony z degustacją poprowadzi dietetyk z wieloletnim doświadczeniem i ogromna fantazja kulinarna Maria Brzegowy – założycielka bloga ”Pozytywne żywienie” oraz współautorka niedawno wydanej książki „Nie daj się rakowi”.

Z inicjatywą pokazania różnych zdrowszych zamienników produktów spożywczych wyszła organizatorka festiwalu Nocne Teatralia Strachy, a jednocześnie od niedawna dietetyk. Podczas wykładu można się dowiedzieć czego unikać, a czym kierować się podczas wyboru produktów spożywczych, jak odpowiednio czytać etykiety oraz z jaką łatwością można zamienić produkty codziennego użytku na ich zdrowsze wersje.

Świat kobiet w więzieniu. W ponad 190 polskich „więzieniach” osadzonych jest prawie 3000 kobiet. To świat inny, dziwny, osobliwy, czasami tajemniczy – jak kobieta. To jednak świat mający też swoją zwykłą, szarą powszedniość. Kobiety żyją tu poza czasem i poza światem, w innej rzeczywistości, chociaż wszędzie są zegary i kalendarze, a rzeczywistość jest na wyciągnięcie ręki – za murem. Czas odliczają tu codzienne czynności i rytuały i … oczekiwanie. Jednak i tu rodzą się uśmiech, przyjaźnie, miłości, a nawet dzieci. Tu, tak jak na wolności mówi się o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Tu się też marzy. Głównie o wolności, życiu bez kryminału i prawdziwej miłości. Wystawa to część, ciągle realizowanego od 2015 roku, projektu o polskich więzieniach.

Starzenie się jest nieuchronnym etapem w życiu każdego z nas – na twarzy pojawiają się zmarszczki, skóra traci elastyczność, pojawiają się liczne przebarwienia, a włosy stają się siwe. Te zauważalne zmiany zachodzą na przestrzeni wielu lat, jednak wbrew pozorom – nie jest to powód do wstydu, ponieważ czeka to każdego. Dzieląc swoje życie z drugą osobą, dostrzegamy zachodzące zmiany na bieżąco, a ciała zapisane są wspomnieniami i minionymi latami, bo jak pisał Jan Sztaudynger: „Każda zmarszczka ma historię swą…”. Ludzkie ciało może być „pamiętnikiem” niezliczonych uśmiechów, łez, wzruszeń, wzlotów i upadków – tym bardziej, jeśli przeżyło się wspólnie sześćdziesiąt lat.

Cykl składa się z detali skóry i ciała dwójki starszych ludzi, małżeństwa. Inspiracją do portretu wspólnego był performance Mariny Abramović „The Artist Is Present”, zorganizowany w 2010 roku w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.

Fotografie zostały wykonane w marcu 2018 podczas rocznicy śmierci cadyka Elimelecha w Leżajsku. Fotografując przedstawionych chasydów, autor szczególną uwagę zwrócił na zachowanie uczestników w czasie modlitwy, którzy w swym rozmyślaniu sprawiali wrażenie nieobecnych, przenosząc się chwilowo w inny wymiar. Spojrzenia, gesty, wyrazy twarzy chasydów były przenikliwe, pełne wiary i nadziei symbolizując silną jedność w wierze. Wystawa podkreśla ponadczasowość wiary i wspólnotowy, scalający charakter wydarzenia, jakim jest odwiedzenie grobu cadyka – zapewniający wszelkie pomyślności na dalsze życie.

Teatr bierze na warsztat księgę Lidii Amejko złożoną z życiorysów osiedlowych antybohaterów i wybierając cztery postacie pokazuje ich drogę do Boga. A zatem miejsce to betonowe blokowisko jakich tysiące; czas – jak najbardziej współczesny. Świat i ludzie, których potocznie nazywamy społecznym marginesem lub bardziej poprawnie – szarą rzeczywistością, został tutaj ubrany w formę niezwykłą, zapomnianą ale wyjątkowo trafną wobec treści i symboli zawartych w oryginalnym tekście. Bohaterowie spektaklu przyszli na ten świat bez sensu, a na koniec zostali świętymi. Okazuje się więc, że z szarej pulpy można ukształtować formę, a bezsensowi nadać sens, o ile dostrzeże się pragnienia i bolączki maluczkich tego świata.

Prawdą jest, że trio z Poznania pokazuje, iż o miłości, samotności i bólu istnienia ciągle można zaśpiewać w sposób świeży i bezpretensjonalny, co więcej, czyniąc to w języku polskim. Znakiem rozpoznawczym grupy są rozmarzone, nieco senne gitary i ciepły głos Michała Bielawskiego, który z pewnością ma jakieś właściwości terapeutyczne. Hoszpital uformował się w marcu 2012 roku w stolicy Wielkopolski. Tworzy muzykę ze spektrum magicznego realizmu. Na całość składają się trzy moduły: rytmiczny – bardzo zorganizowany, melodyczny – bardzo melodyjny oraz oszczędny w słowa moduł wokalny. Albo to pokochasz albo to polubisz.

Spektakl ogniowy – magia żywiołu w wykonaniu Teatru Ognia Ignis i grupy warsztatowej. Widowisko skupiające skomplikowaną technikę ognia, teatr oraz taniec. Występujący artyści toczą walkę z żywiołem, prezentując wachlarz kuglarskich sztuczek. Precyzyjne układy i wielobarwne stroje przykuwają uwagę zapraszając do wspólnej ogniowej podróży. Wszystko otoczone jest tematyczną muzyką nakreślającą ramy pokazu.

O Tadeuszu Boyu-Żeleńskim, jego życiu, tytanicznej pracy translatorskiej, a także kontrowersjach związanych z jego postawą i twórczością, mówią wybitni znawcy biografii artysty. Twórca kabaretu „Zielony Balonik” pisywał nie tylko piosenki i satyry, czy skandalizujące erotyzmem zbiorki wierszy. To za jego sprawą Polacy przyswoili sobie kilkadziesiąt tomów literatury francuskiej, którą przetłumaczył na język ojczysty.

Silent Disco jest wydarzeniem taneczno-muzycznym realizowanym w konwencji silent – bezgłośnie. Uczestnicy bawią się przy pomocy bezprzewodowych słuchawek na uszach, słuchając jednocześnie Dj’a grającego trzy różne ścieżki muzyczne (znakowane przez różne kolory diod). Za pomocą przełącznika na swoim zestawie słuchawkowym mogą zmienić kanał oraz regulować głośność. Wstęp obowiązkowy!