Polskie Bagaże. O rzeczach i sprawach, które zawsze nosimy ze sobą. Trudno się ich pozbyć, ale może nie warto.

Kasia Suro – Ilustratorka, graficzka, Córka Polka. Mieszka i pracuje w Barcelonie. Jej wystawy: Rewiry, Stereotypy o Polsce, Weird Rules of Polska, Lublin, 2016, Knock knock, Galeria Verdi Verd, Barcelona 2017, Galimaties, Mariners, Barcelona 2017 – www.kasiasuro.com

Poruszająca historia inwigilacji Teatru Ósmego Dnia, jego twórców i aktorów przez Służbę Bezpieczeństwa PRL. Spektakl oparty na wydobytych z archiwum IPN dokumentach, obrazujących działania operacyjne SB w stosunku do Ewy Wójciak, Tadeusza Janiszewskiego, Marcina Kęszyckiego, Adama Borowskiego, zakończone przymusową emigracją zespołu w latach 80.

Poza spowitym surrealistyczną mgłą klimatem przywoływanych czasów i iście Kafkowskim sztafażem wspominanych scen, ze spektaklu wyłaniają się nieomal egzystencjalne pytania: o zaufanie, sens przyjaźni, rolę państwa w życiu jednostek, sens lustracji i znaczenie historii dla współczesnego funkcjonowania.

W przestrzeni BWA w Krośnie odbędzie się spotkanie z artystami Teatru Ósmego Dnia. Stanie się ono przestrzenią do dyskusji, opinii oraz wymiany poglądów pomiędzy widzami a twórcami spektaklu “Teczki”.

To opowieść o wartościach – ich kryzysie, opustoszałych słowach pozbawionych znaczenia. O walce o wartości i o ich ciągłym zapominaniu. Czasem nieumyślnym, często jednak celowym, gdy na przeciwnej szali stają własne korzyści – społeczne uznanie, wygoda, bezpieczeństwo, święty spokój. W strachu przed rysującą się w ciemnych barwach przyszłością, w determinacji do realnego działania, w głupocie oślepiającej diagnozę teraźniejszości i analizę konsekwencji i wreszcie – w półsennej malignie, cztery bohaterki postanawiają dokonać tego, co nie do pomyślenia…

Spektakl zrealizowany w ramach konkursu Teatru Ósmego Dnia – OFF: Premiery Prezentacje 2016 oraz w ramach Akademii Teatru Alternatywnego, organizowanej przez Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Teatr Kana, Teatr Brama w ramach Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016.

Wystawa wieńcząca cykl spotkań „Warsztaty Decoupage” skierowany do mieszkańców Krosna, podczas których każdy krośnianin mógł za darmo poznać decoupage. Decoupage to unikalna technika zdobienia przy pomocy serwetek, papieru oraz specjalnie do tego celu stworzonych preparatów. Dają one niesamowite efekty i pozwalają przeobrazić zwykłe z pozoru przedmioty w prawdziwe „perełki”. Warsztaty to połączenie tradycyjnych metod decoupage z nowoczesnymi technikami i przedmiotami do zdobienia np. butelki, szkatułki, przedmioty drewniane i metalowe, lampki i kieliszki.

Przedstawienie „kamica79” podejmuje tematy związane z kondycją moralną współczesnej kobiety. Jest to spektakl naturalistyczny, osobisty, fizyczny, o dużej dawce ekspresji. Opowiada historię kobiety zmagającej się z czasem, odpowiedzialnością i konsekwencją rodzicielstwa, obowiązkami i prawami świata. W spektaklu zestawione są osobiste myśli autorki z inspiracjami związanymi z kamieniem. Kamień swoje znaczenie symboliczne zawdzięcza takim cechom, jak: twardość, niezmienność i niezniszczalność. Kojarzy się z siłą i wiecznością. We współczesnym świecie jego przeciwieństwem jest kobieta. A może to istniejący w świecie stereotyp?

Człowiek, aby się rozwijać, musi działać, aby działać, potrzebny jest mu cel. Cel natomiast musi być wyraźnym punktem odniesienia do ludzkich zachowań ułatwiającym człowiekowi obranie właściwej drogi do samorealizacji. Spektakl powstał z potrzeby wyjścia z bezpiecznej, nie tylko artystycznie, strefy. Z chęci zmiany myślenia: z zachowawczego na rewolucyjne. Jako przykład walki o możliwość wypowiadania się i działania.

Wielki Polak, który zaraził się kiłą od modelki Gaugine’a; krakus, który zmarł w podkrakowskiej wsi; gigant literatury, któremu odmawiano miejsca na scenie krakowskiego teatru. Czy naprawdę wszyscy już wszystko o Wyspiańskim powiedzieli? Co można znaleźć świeżego w jego twórczości? Może tylko samodzielnie eksplorować wyspę Wyspiański?

Chodź, sprawdzimy.

Lolita Dolly obrazuje dramatyczną historię osieroconej dziewczynki, pozostającej na łasce szaleńczo w niej zakochanego ojczyma Humberta. Lolita w niezwykle perfidny, a jednocześnie niewinnie dziewczęcy sposób wykorzystuje sytuację. Związek ojczyma z Lolitą jest niebezpieczny, niemożliwy, a jednak istnieje, stając się dla niego inspiracją do napisania historii Wilka i Owcy.

Spektakl poprzez ruch sceniczny, pantomimę oraz gest doskonale oddaje intymność nietypowej relacji między bohaterami. Napięcie wywołane na scenie zmusza do refleksji i przemyśleń jeszcze długo po zgaśnięciu świateł.

Niełatwo sformułować jedną, uniwersalną definicję szczęścia. Po dłuższym zastanowieniu stwierdzamy, że jest to wręcz niemożliwe. Jedyne co pewne w tej materii to fakt, iż szczęście jest kwestią indywidualną, ale – paradoksalnie – uzależnioną od otoczenia.

Monodram „Moje szczęście” to próba analizy tego co nienamacalne, to opowieść o kobiecie, która tworząc otaczającą ją rzeczywistość, szuka szczęścia w sobie. Próba pogodzenia się z tym co było, co straciła i czego nigdy już nie odzyska. Przezwyciężanie żalu związanego z przeszłością.

Kuchnia roślinna nie działa konwencjonalnie. Pełno w niej świeżych produktów, ciekawych połączeń, warzywa zamieniają się w pyszne desery, główne danie bywają wymyślne, ale i proste zawsze kolorowe i smaczne. Tutaj najważniejsze są chwasty, polskie bulwy, owoce i kwiaty.

Alicja Rokicka z wykształcenia ilustratorka i reżyserka filmów animowanych. Jest założycielką i prowadzi popularnego w Polsce bloga Wegan Nerd ogłoszonego tytułem Kulinarnego Bloga Roku 2014 oraz Blogiem Roku 2015 przez 100 Best Poland Restaurants. Na co dzień oprócz gotowania dużo czasu spędza nad fotografią kulinarną, rysowaniem i zabawami z kotką Mafią. Ala jest samoukiem, stara się używać produktów lokalnych i sezonowych. Prowadzi konsultacje odnośnie roślinnego gotowania w restauracjach, oraz warsztaty dla miłośników weganizmu w całej Polsce, w księgarniach dostępna jest jej pierwsza autorska książka kulinarna “Wegan Nerd. Moja roślinna kuchnia”, pełna pysznych przepisów, kolorowych zdjęć i uroczych ilustracji.

Spotkanie z profesjonalistami złożone będzie z krótkich wykładów multimedialnych, podczas których przedstawione zostaną tajniki dbania o zdrowego ducha i zdrowe ciało – z punktu widzenia lekarza, dietetyka oraz fizjoterapety.

Inspiracją do powstania cyklu „Nasz dom” była fotografia socjologiczna Zofii Rydet. Autor wykonując zdjęcia w Domu Pomocy Społecznej “Nad stawami” w Siedlcach, zwrócił obiektyw aparatu w stronę problemów ludzi schorowanych, starych, często wykluczonych ze społeczeństwa. Materiał powstał w latach 2011 – 2013. Zdobywane w rozmowach z mieszkańcami zaufanie, poznawane historie ich życia, pozwoliły stopniowo przełamać opór przed swobodnym pozowaniem do fotografii.

„Sierociniec” to powstający od 2015 roku cykl, gdzie zdjęcia połączone są siecią wzajemnych relacji miejsca – stara kuźnia na przysiółku Koronka niedaleko Kalisza oraz techniki fotografowania – aparaty wielkoformatowe 5×7 i 7×10 cali. Fotografie opowiadają o nieobecnych już ludziach, po których pozostały przedmioty. Wszystkie straciły swoich właścicieli, lecz trwają. Nikt o nich nie pamięta. Nikt nie potrzebuje. Nie obrazują czasów swej użyteczności. Są świadectwem tożsamości dawnych lat i osób.

Wstyd jest przeświadczeniem o naszej niedoskonałości. Często wyolbrzymiamy przedmiot naszego wstydu we własnych głowach, choć inni wcale go nie dostrzegają. Projekt składa się z dwóch połączonych ze sobą nicią zdjęć. Drugie zdjęcie jest powiększeniem fragmentu ciała ze zdjęcia pierwszego. Wyolbrzymienie na zdjęciu jest metaforą odczuć osoby przedstawionej.

„Hulyet hulyet” to poetycka opowieść o życiu w krakowskim getcie. Inspirowana zdjęciami i pamiętnikami z getta instalacja teatralna zrealizowana jest w formie cieniowego teatru mansjonowego; każda opowieść prezentowana jest na innej „scenie”, w starych walizkach, pudełeczkach po lekarstwach, dziecięcym łóżeczku, stole. Głównym punktem wyjścia do pracy było kilka zdjęć ze stałej wystawy w Muzeum Fabryka Emalii im. Oskara Schindlera: samotny kilkulatek na pustej ulicy, sterty połamanych mebli na placu zgody, szyld lodziarni, afisz z koncertu. Jak mógł wyglądać świat oczami 4-latka? W co się bawił? O czym śnił?

„Hulyet hulyet” to poetycka opowieść o życiu w krakowskim getcie. Inspirowana zdjęciami i pamiętnikami z getta instalacja teatralna zrealizowana jest w formie cieniowego teatru mansjonowego; każda opowieść prezentowana jest na innej „scenie”, w starych walizkach, pudełeczkach po lekarstwach, dziecięcym łóżeczku, stole. Głównym punktem wyjścia do pracy było kilka zdjęć ze stałej wystawy w Muzeum Fabryka Emalii im. Oskara Schindlera: samotny kilkulatek na pustej ulicy, sterty połamanych mebli na placu zgody, szyld lodziarni, afisz z koncertu. Jak mógł wyglądać świat oczami 4-latka? W co się bawił? O czym śnił?

Sama improwizacja, to zbiór kilkunastu reguł zachowania aktora na scenie. Pozwala opowiadać historie, tworzyć postaci i relacje, kreować świat. Z jednej strony to technika. Z drugiej, to droga rozwoju nie tylko aktorskiego, lecz także osobistego. Poławiacze Pereł to dojrzali mężczyźni po trzydziestce. Ich doświadczenie życiowe oraz bogata przeszłość teatralna w połączeniu z impro, to doskonała mieszanka która zapewnia widzom niezapomniane przeżycia.

Spektakle Poławiaczy są każdorazowo eksperymentem, są wyzwaniem, są skokiem na „głęboką wodę”. Przed ich rozpoczęciem nikt (nawet aktorzy) nie wie co się wydarzy, jakie tematy zostaną poruszone, jakie historie opowiedziane i jakie tajemnice ujawnione? Scena i widownia powołują do życia bohaterów, bohaterowie mierzą się z problemami, rozwiązują je lub są nimi przygniatani. Wytwarza się energia, która spaja aktorów, łączy przestrzeń iluzji teatru z przestrzenią życia.

SWIERNALIS to wokalista, tekściarz i instrumentalista. Urodzony w Suwałkach w ciągu swego życia pomieszkiwał w niezliczonej ilości miejsc w Polsce, jak i za granicą – co ułatwiło mu uzbieranie niebagatelnych historii na piosenki. Przez słuchaczy i krytyków doceniany szczególnie za głębokie i często kąśliwe teksty, które na długo wbijają się w pamięć. Zagrał ponad 150 koncertów dzieląc scenę z takimi artystami jak Imany, Maria Peszek, Hugo Race, czy Marek Dyjak. Jest laureatem nagrody im. Maksa Szoca na festiwalu FAMA 2016. We wrześniu 2016 nakładem wytwórni KAYAX ukazał się jego debiutancki album ‚DRAUMA’, wyprodukowany przez Pawła Cieślaka.

Na scenie towarzyszy mu Szymon Siwierski (klawisze, syntezator, klarnet) oraz Jacek Wieczorkowski (perkusja, sampler). Podczas koncertu usłyszeć będzie można utwory z płyty DRAUMA w koncertowych aranżacjach, jak i nowy materiał.

Filmowa biografia młodopolskiego twórcy, wielkiego malarza, poety, artysty teatru – Stanisława Wyspiańskiego, który potęgą wizji i artystycznego geniuszu przerósł własną epokę. Kraków, ze swymi czarownymi zabytkami, historią i legendą zaklętą w kamiennych murach stanie się inspiracja dla jego późniejszych dokonań. Artystyczną inspiracją i wyzwaniem dla Wyspiańskiego było monumentalne malarstwo historyczne Jana Matejki. Postacie z matejkowskich płócien ożyją później z niezwykłą mocą w teatrze Wyspiańskiego. Największe dla Wyspiańskiego znaczenie mają dramaty polityczne, w których wyraża nastroje i sprzeczności swojego pokolenia („Wesele”, „Wyzwolenie”). Film prezentuje najwybitniejsze osiągnięcia artystyczne Wyspiańskiego.

Pokaz fireshow został stworzony jako zwieńczenie warsztatów ogniowych, które odbyły się wakacyjną porą w Krośnie. Ogień to zjawisko niejednolite, żywioł pełen niespodziewanych zwrotów, symbol życia i energii witalnej. To ogniwo łączące grupę pasjonatów tańca z ogniem, którzy ponownie spróbują usidlić jeden z czterech żywiołów, nadając mu formę, tworząc Fireshow. Artyści zabiorą widzów w mistyczny świat voodoo i magii.

Silent Disco jest wydarzeniem taneczno-muzycznym realizowanym w konwencji silent – bezgłośnie. Uczestnicy bawią się przy pomocy bezprzewodowych słuchawek na uszach, słuchając jednocześnie Dj’a grającego trzy różne ścieżki muzyczne (znakowane przez różne kolory diod). Za pomocą przełącznika na swoim zestawie słuchawkowym mogą zmienić kanał oraz regulować głośność. Wstęp obowiązkowy!